Tegenwoordig lijkt het alsof niemand echt gelukkig is met zijn baan. Mensen hebben het er altijd over dat ze hun baan willen opzeggen, hun baan haten, of het alleen voor het geld doen.
Lang geleden werd werk gezien als een noodzakelijk kwaad. Het was iets wat gedaan moest worden om eten op tafel te krijgen en een dak boven je hoofd te houden. Maar het werd ook gezien als een manier om jezelf te verbeteren en bij te dragen aan de maatschappij.
Nu lijkt het alsof werk niet meer is dan een middel om een doel te bereiken. We doen het omdat het moet, niet omdat we het willen. We zitten vast in banen die we haten, bazen die we onmogelijk kunnen plezieren en collega's die ons leven tot een nachtmerrie maken.
Maar in de kern, wat is de reden voor al deze ontevredenheid? Wat is er mis met onze manier van werken? Een paar belangrijke zaken dragen allemaal bij aan het algemene gevoel van ontevredenheid. Hier zijn de belangrijkste.
Hoewel de wereld om ons heen enorm is veranderd en vooruitgegaan, is de manier waarop wij werken in wezen hetzelfde gebleven. Die is nog steeds gebaseerd op de principes die in de 20e, of soms zelfs 19e eeuw werden ingevoerd.
Zelfs met de aanwezigheid van technologie en talloze hulpmiddelen die ons leven gemakkelijker moeten maken, is de manier waarop we werken grotendeels hetzelfde gebleven. In plaats van technologie te gebruiken om onze manier van werken te innoveren, gebruiken we de technologie alleen maar om dezelfde dingen sneller te doen.
We gebruiken het niet om ons werk gemakkelijker of efficiënter te maken; we gebruiken het alleen om meer werk in dezelfde hoeveelheid tijd te proppen.
Het resultaat? We werken allemaal langer en zijn gestresster dan ooit.
Met de hoeveelheid tijd die we allemaal op het werk doorbrengen, is het logisch dat we willen dat onze banen meer zijn dan alleen een manier om geld te verdienen. We willen dat ze een soort betekenis of doel hebben. We willen dat ze zin geven aan ons leven.
Dus als het werk geen voldoening geeft of ons niet het gevoel geeft dat we iets doen dat er toe doet, is dat uiterst ontmoedigend en heeft het snel invloed op ons geluksniveau in alle aspecten van ons leven.
Helaas zegt slechts 13% van de werknemers wereldwijd betrokken en emotioneel geïnvesteerd te zijn op het werk, wat betekent dat de meerderheid van de mensen geen betekenis vindt in hun werk. Dat is een groot aantal mensen die dag in dag uit door het leven gaan zonder enige vorm van voldoening.
Er zijn genoeg redenen. Misschien is het werk zelf alledaags. Misschien komen de waarden van het bedrijf niet overeen met die van onszelf. Of misschien krijgen we niet de kans om onze vaardigheden en talenten te gebruiken op een manier die we bevredigend vinden. Wat de reden ook is, het is duidelijk dat een gebrek aan betekenis een van de belangrijkste dingen is die mis zijn met onze manier van werken.
Dat roept alleen maar de vraag op: als we het grootste deel van ons leven werken, en we vinden geen zin in ons werk, wat heeft het dan voor zin?
De meeste bedrijven hebben standaard jaarlijkse functioneringsgesprekken, maar die zijn niet echt effectief om werknemers te helpen begrijpen hoe ze het doen of waaraan ze moeten werken. Ze zijn meestal gewoon een manier voor de baas om de werknemer te vertellen wat hij vindt van zijn werk van het afgelopen jaar.
Er is geen constructieve feedback of een duidelijk plan voor de toekomst. 61% van de werknemers zegt dat hun bedrijf geen carrièremogelijkheden biedt na beoordelingen. Bovendien voelt 67% van de werknemers zich niet gehoord tijdens beoordelingen.
Zonder die feedback of begeleiding tasten werknemers in het duister over hun eigen ontwikkeling. Ze weten niet waar ze aan moeten werken of waar ze naar moeten streven. Daardoor raken ze snel ontkoppeld en ongelukkig in hun werk.
Dat geldt vooral voor zelf gemotiveerde mensen, die voortdurend op zoek zijn naar manieren om zich te verbeteren en te ontwikkelen. Als ze die uitlaatklep op het werk niet hebben, raken ze snel gefrustreerd en gaan ze op zoek naar andere mogelijkheden.
In plaats daarvan moeten bedrijven streven naar transparantie en communicatie in twee richtingen als het gaat om de ontwikkeling van werknemers. Transparante KPI's, regelmatige feedback en groeimogelijkheden helpen werknemers betrokken en gemotiveerd te blijven. Bovendien zou zelfevaluatie een belangrijk onderdeel van het proces moeten zijn - we kennen onszelf allemaal beter dan wie dan ook.
Het 9-5 schema is een overblijfsel uit de industriële revolutie, toen mensen in handenarbeid banen/fabrieken werkten en daar een vast aantal uren fysiek aanwezig moesten zijn. Maar in de wereld van vandaag, waar de technologie het mogelijk heeft gemaakt om overal te werken, is het 9-5 schema niets meer dan een willekeurige en inflexibele manier om productiviteit te meten.
Het maakt niet uit of je je werk gedaan krijgt in 8 uur of in 2 uur, zolang het werk maar gedaan wordt. En toch werken de meeste bedrijven nog steeds volgens dit verouderde systeem van acht uur lang werken (met een lunchpauze van een uur in het midden), vijf dagen per week - zelfs als dat niet meer nodig is.
Starre schema's zijn een van de redenen waarom onze manier van werken niet werkt. Er wordt nog steeds van ons verwacht dat we op een kantoor of werkplek verschijnen en een vast aantal uren maken, ongeacht of we in die tijd wel of niet productief zijn.
Sterker nog, er wordt vaak van ons verwacht dat we lange uren maken, zelfs als dat betekent dat we ons persoonlijke leven en welzijn opofferen. Dit is op lange termijn niet houdbaar en is een van de belangrijkste redenen waarom mensen zo ongelukkig zijn met hun baan.
Als we onze manier van werken willen verbeteren, moeten we mensen meer controle geven over hun eigen tijd. Dat betekent dat het 9-tot-5-rooster overboord moet en vervangen moet worden door een flexibelere aanpak, zodat werknemers kunnen werken wanneer ze het meest productief zijn. Het betekent ook dat werknemers de mogelijkheid moeten krijgen om thuis of op een andere locatie te werken als dat voor hen het beste werkt.
Een factor die een rol speelt bij werktevredenheid is de mogelijkheid om creatief en innovatief te zijn in het werk. Als we de kans krijgen om onze creativiteit te gebruiken, voelen we ons meer betrokken bij en gemotiveerd voor ons werk.
Helaas biedt de huidige werkplek niet altijd die mogelijkheid om één simpele reden: het ontwerp/de inrichting van de werkplek zelf. De meeste kantoren zijn ingericht op een manier die creativiteit en samenwerking niet aanmoedigt. Ze zijn ontworpen voor individueel werk, waarbij iedereen aan zijn eigen bureau of hokje zit.
Er is geen gelegenheid voor geïmproviseerde gesprekken of brainstormsessies en geen gemakkelijke manier om ideeën op andere mensen af te stemmen. Dit gebrek aan creativiteit kan snel leiden tot verveling en ontevredenheid op de werkplek.
Om dit te verhelpen, moeten bedrijven opnieuw nadenken over het ontwerp van hun kantoren. Ze moeten ruimten creëren die samenwerking en creativiteit stimuleren in plaats van individueel werk. En ze moeten werknemers de kans geven om te werken aan projecten die hen interesseren en waarin ze creatief kunnen zijn. Alleen dan zullen we meer betrokken en tevreden werknemers zien.
De werkplek heeft de afgelopen jaren een lange weg afgelegd als het gaat om gendergelijkheid, maar er is nog een lange weg te gaan. Feit is dat de werkplek is ontworpen voor mannen - en nog steeds niet geschikt is voor vrouwen.
Van vrouwen wordt vaak verwacht dat ze zich conformeren aan het traditionele mannelijke werkmodel, wat betekent dat ze lange uren maken, altijd beschikbaar zijn en hun privéleven opofferen voor hun carrière. Maar dit werkmodel werkt niet voor iedereen, en het is vooral moeilijk voor vrouwen die ook voor hun gezin moeten zorgen.
Het hebben van een gezin zou niet moeten betekenen dat je moet kiezen tussen je carrière en je privéleven. Maar op de huidige werkplek is dat vaak wel het geval. Als we de manier waarop we werken willen verbeteren, moeten we ervoor zorgen dat deze meer geschikt is voor vrouwen - en dat betekent dat we meer flexibele werkregelingen moeten aanbieden, zoals deeltijdwerk of werk op afstand, samen met flexibele uren.
Volgens "The Power of Parity" van het McKinsey Global Institute kan het bevorderen van de gelijkheid van vrouwen 12 biljoen dollar toevoegen aan de wereldwijde groei. Er is dus ook een business case te maken.
We leven in een tijdperk waarin we overal en altijd kunnen werken. Er is dus geen reden waarom het traditionele werkplekmodel nog steeds de norm zou zijn. Het is tijd voor verandering - en het is tijd om de manier waarop we werken te veranderen.
Met dit alles wordt het vrij duidelijk dat de manier waarop we werken niet meer voor ons werkt - het houdt ons tegen. We moeten productiever worden, we moeten manieren vinden om onze tijd beter te benutten en we moeten werkplekken creëren die creativiteit stimuleren in plaats van verstikken.
Er zijn veel manieren om dit te bereiken, maar het begint allemaal met een mentaliteitsverandering. We moeten openstaan voor iets anders en experimenteren met nieuwe manieren van werken, zoals flexibel werken, werken op basis van activiteiten, hot desking, office hoteling en werken op afstand.
Als we onze manier van werken willen verbeteren, moeten we verandering omarmen en openstaan voor nieuwe manieren van werken die ons kunnen helpen productiever en creatiever te zijn en meer tevreden te zijn met ons werk. Het is tijd voor verandering - bent u er klaar voor?
