Tegenwoordig worden bedrijven gedwongen hun manier van zakendoen opnieuw te evalueren. Daardoor zijn verschillende werkmodellen ontstaan, waaronder het hybride werkmodel. In zijn eenvoudige vorm is een hybride werkmodel een model dat elementen van zowel werken op afstand als werken op locatie combineert.
Hybride werk is een blijvertje: 74% van de Amerikaanse bedrijven gebruikt het al in een of andere vorm of overweegt het in te voeren. Maar gebruiken deze bedrijven allemaal hetzelfde type hybride werkmodel? Het antwoord is nee. In feite zijn er een paar verschillende soorten hybride werkmodellen waaruit u kunt kiezen, elk met zijn eigen voor- en nadelen.
Hier volgt een gedetailleerde blik op de populairste voorbeelden van hybride werkmodellen om u te helpen beslissen welk model het beste is voor uw bedrijf.
In een remote-first werkmodel krijgen werknemers de optie om het grootste deel van de tijd op afstand te werken, waarbij werken op locatie eerder de uitzondering dan de norm is. Natuurlijk betekent dit niet dat er helemaal geen kantoorruimte is - er kan nog steeds een fysieke ruimte zijn waar werknemers kunnen komen werken als ze dat willen. Een andere mogelijkheid is een co-workingruimte.
Twitter is een van de bekendste bedrijven die een remote-first werkmodel heeft ingevoerd, en andere bedrijven zullen dit voorbeeld zeker volgen. Doorgaans is dit type werkmodel het meest geschikt voor bedrijven met werknemers op meerdere locaties en functies die op afstand kunnen worden uitgevoerd.
Omgekeerd is er ook het office-first werkmodel, waarbij er van werknemers verwacht wordt dat het grootste deel van hun werkweek op kantoor is. Werknemers kunnen af en toe of op bepaalde dagen thuiswerken, maar dat wordt meestal niet als de norm beschouwd.
Google was een van de eerste bedrijven die een office-first werkmodel hanteerde, en sindsdien is het de norm geworden voor veel andere techgiganten. Dit type werkmodel is het meest geschikt voor functies die regelmatige fysieke samenwerking vereisen (denk bijvoorbeeld aan ontwerpers of engineering) of bedrijven die een meer traditionele bedrijfscultuur willen bevorderen.
Terwijl de vorige twee voorbeelden van hybride werkmodellen vooral draaien rond de locatie en de frequentie van werken op afstand, gaat het bij de nieuwe modellen om de vraag wie mag beslissen of er al dan niet op afstand wordt gewerkt.
De eerste daarvan is het werknemer-gestuurde of at-will hybride werkmodel, waarbij werknemers de autonomie krijgen om zelf te kiezen wanneer en waar zij werken. Bedrijven gebruiken dit type werkmodel vaak om hun werknemers meer vrijheid en flexibiliteit te geven met betrekking tot de balans tussen werk en privéleven.
Netflix is een voorbeeld van een bedrijf dat heeft gekozen voor een at-will hybride werkmodel. In dit type werkmodel zijn er meestal geen vaste kantoortijden of -dagen, en zijn werknemers vrij om te werken waar en wanneer ze willen, zolang ze hun deadlines halen en beschikbaar zijn voor teamvergaderingen of andere vereiste samenwerkingen.
Het volgende (veel voorkomende) hybride werkmodel is er een waarin managers kunnen plannen wanneer en waar hun teamleden werken. Bedrijven gebruiken dit type werkmodel vaak om hun werknemers meer vrijheid en flexibiliteit te geven en toch een zekere mate van controle over de productiviteit van de werknemers te behouden.
In een hybride werkroostermodel krijgt elk team of elke afdeling doorgaans een aantal vaste dagen of uren dat ze op kantoor moeten zijn.
Een team kan bijvoorbeeld verplicht zijn om drie dagen per week op kantoor te zijn, maar kan kiezen welke dagen dat zijn. Of een team moet op kantoor zijn tijdens de kernuren (bijvoorbeeld van 9.00 tot 17.00 uur), maar kan kiezen op welke dagen ze die uren werken.
Idealiter gebeurt dit in coördinatie met het algemene beleid van het bedrijf voor werken op afstand, zodat de teams en afdelingen op één lijn zitten. En natuurlijk moeten de teams inspraak hebben in hun planning, zodat ze kunnen werken wanneer ze het meest productief zijn.
Het laatste van onze voorbeelden van hybride werk is het split-week of company-led fixed schedule model, waarbij werknemers verplicht zijn om een vast aantal dagen of uren per week op kantoor te zijn. In tegenstelling tot manager planning, bepaalt bij dit type werk het bedrijf en niet het team of de afdeling wanneer de werknemers op kantoor moeten zijn.
Niet alleen dat, met de split-week model, is er een centrale coördinatie over welke teams zal fysiek aanwezig zijn, en op welke dagen.
Dit model is het meest geschikt voor bedrijven die een hoge mate van controle over de productiviteit van hun werknemers willen behouden of die actief zijn in een sector waar fysieke aanwezigheid noodzakelijk is (zoals de detailhandel).
Zoals u ziet, variëren de voor- en nadelen van hybride werkmodellen afhankelijk van het type model dat u kiest. Wanneer u beslist welk model het beste is voor uw bedrijf, is het dus belangrijk om rekening te houden met de behoeften van uw werknemers en de algemene doelstellingen van uw bedrijf.
Dat gezegd zijnde, er is geen pasklaar antwoord als het gaat om hybride werkmodellen. Het beste model voor uw bedrijf hangt af van verschillende factoren, waaronder de bedrijfscultuur, het soort werk dat u doet en de locatie van uw werknemers.
Het is ook belangrijk te vermelden dat deze modellen niet noodzakelijkerwijs exclusief zijn - u kunt altijd kiezen voor een combinatie van meerdere modellen! U kunt bijvoorbeeld een model volgen waarbij uw werknemers het grootste deel van de tijd op afstand werken, maar u kunt ook één vaste dag op kantoor hebben (gepland door de manager) voor teambuilding en samenwerking.
Het gaat erom dat u vindt wat voor u en uw werknemers het beste werkt. Experimenteer dus met verschillende modellen en kijk wat voor uw bedrijf de beste resultaten oplevert. Klaar om te beginnen?
